Źródło: internet
Astronomowie od dawna twierdzą, że większość komet, które pojawiają się w naszym systemie planetarnym, pochodzi z tak zwanego obłoku Oorta. Znajdują się tam miliardy asteroid i planetoid, które pozostały po powstaniu Układu Słonecznego. Obecnie stwarzają ograniczone zagrożenie dla Ziemi, ale ku obłokowi może zmierzać samotna gwiazda, która jest w stanie popchnąć w naszą stronę tysiące obiektów.
Najbardziej prawdopodobne jest, że niebezpieczeństwo spowoduje gwiazda Hip 85605. Jest ona nieco mniejsza od naszego Słońca. Obecnie jest 90% szans, że to ciało niebieskie zbliży się do nas na odległość od 0,13 do 0,65 roku świetlnego. Stanie się to za około 240-470 tysięcy lat.
Obłok Oorta rozciąga się na 0,8 roku świetlnego zatem każde ciało niebieskie o dużej grawitacji, które pojawi się tam, oznacza bombardowanie okolicy milionami asteroid, które wytrącone ze swoich normalnych, ustabilizowanych orbit, pomkną w dal na spotkanie z planetami Układu Słonecznego.
Dla wielu osób fakt, że chmura Oorta stanowi zagrożenie dla Ziemi może być nowy, ale naukowcy wiedzą to już od jakiegoś czasu. Jednak dzięki badaniu wykonanemu przez dr Coryna Bailer-Jonesa z Max Plank Institute w Heidelbergu, wiemy z dużą dokładnością kiedy w najbliższej przyszłości do tego dojdzie. Aby to osiągnąc naukowiec przeanalizował dane zebrane przez należącego do ESA satelitę Hipparcos, który w latach dziewięćdziesiątych ubieglego stulecia przeskanował 50 tysięcy gwiazd.
Nie ma wątpliwości, że Ziemia kiedyś doświadczy bombardowania na skutek wyrzucenia z obłoku Oorta wielu ciał niebieskich, asteroid i komet. Pytanie tylko kiedy do tego dojdzie. Niestety poziom wiedzy jaki mamy w tej chwili jest zupełnie niewystarczający, aby właściwie ocenić ryzyko. Wyliczenia na temat czasu przybycia gwiazdy Hip 85605 też mogą być obarczone sporym błędem.
Nawet jeśli z jakiegoś powodu ta najbliższa "gwiazda śmierci" jednak nie doleci w nasze okolice to już za 1,3 miliona lat o obłok Oorta zaczepi brązowy karzeł, GL 710. Nie można też niestety wykluczyć, że obłok zostanie zaburzony przez jakiś rodzaj obiektu o silnej grawitacji, którego nie jesteśmy w stanie zaobserwować, na przykład wędrującą czarną dziurę, czy też magnetar. W każdym z tych scenariuszy byłoby to niszczące dla planet z Układu Słonecznego.
