Ostatnie badana wskazują, że niemal połowa chmur na niebie jest wynikiem aktywności życiowej fitoplanktonu żyjącego w oceanach na Ziemi. Te mikroskopijne stworzenia nie tylko uwalniają do atmosfery ogromne ilości aerozoli, ale same bywają pochwycone jako morski spray, który często zostaje zassany do wyższych partii atmosfery powodując, że fitoplankton może posłużyć jako jądra kondensacji.
Dowody na powyższe tezy zawarto w artykule w magazynie Science Advances. Jeden z autorów, Daniel McCoy mówi o efekcie planktonu, jako czynnikowi sprawczemu powstawania dużej ilości chmur. Sposób w jaki para wodna w atmosferze jest przekształcana na kropelki, tworzące różne rodzaje chmur, nie jest do końca poznany, ale uważa się, że proces ten może rozpocząć się samorzutnie.
Naukowcy zwrócili uwagę na to, że miejscem gdzie w okresie letnim dochodzi do szczególnej koncentracji małych cząstek dających podstawę chmurom jest okolica Oceanu Południowego. Dzieje się to każdego lata. Uczeni wpadli na trop dziwiąc się dlaczego w tym okresie ocean staje się spokojniejszy, a mimo to powstaje tak wiele chmur.
Po wielu analizach między innymi danych satelitarnych ustalono, że czynnikiem sprawczym musi być fitoplankton. Stwierdzono również, że plankton emituje związki siarki (dimetylosulfidy). Podczas zwykłego okresowego zakwitu fitoplanktonu emisje te są znaczące.
Podobny proces do tego zaobserwowanego na półkuli południowej z pewnością zachodzi również na północnej hemisferze. Jednak uczeni sądzą, że ilość zanieczyszczeń i innych aerozoli wchodzących w skład atmosfery może powodować, że ustalenie wpływu morskiego życia na powstawanie chmur jest trudniejsze.
